Jeszcze w XIX wieku co trzeci noworodek umierał zaraz po porodzie, a jedna trzecia umierała przed ukończeniem 10-go roku życia. Średnia wieku przeciętnego Europejczyka wynosiła wtedy 42 lata, więc jest za co dziękować wynalazcom XX wieku w dziedzinie medycyny!
Znieczulenie
Ekstrakcja zęba, złożenie połamanej kości, czy amputacja, były przed wynalezieniem znieczulenia nie lada spektaklem. W 1864 roku William Morton – dentysta, po raz pierwszy usunął chory ząb bez krzyków i wyrywania się pacjenta. Udało mu się to dzięki użyciu eteru, znanego od dawna ze swoich właściwości znieczulających, ale nie wykorzystywanego dotąd przy operacjach chirurgicznych. Nastąpiła potem lawina doświadczeń z użyciem chloroformu, kokainy i zastrzyków dożylnych z alkoholu, aż do zsyntezowania novocainy w 1905 roku i ostatecznemu pokonaniu bólu.
Grupy krwi i przetaczanie
Przetaczania krwi dokonywano już w starożytnej Grecji. Jeśli było trzeba, przetaczano ludziom nawet krew zwierząt. Kończyło się oczywiście tragicznie. W XIX wieku udokumentowano 50 transfuzji, z czego około 1/3 udanych. W 1900 roku lekarz Karl Landsteiner przeprowadził szereg eksperymentów z krwią własną i swoich pracowników i jako pierwszy zauważył, że na krwinkach czerwonych występują antygeny, które warunkują zjawisko aglutynacji, czyli zlepiania się ze sobą poszczególnych krwinek. Wyodrębniono 4 grupy krwi i od tej pory można było z sukcesem przetaczać krew.
Zdjęcia Rentgenowskie
Zanim wynaleziono promienie rentgenowskie i zaczęto je wykorzystywać w diagnostyce, chirurdzy musieli na ślepo używać młotków, pił i dłuta do np. skorygowania źle zrośniętych kości. W XX wieku prześwietlenie RTG stało się jedną z podstawowych technik diagnostycznych w medycynie. Nie są jednak obojętne dla zdrowia, ponieważ 99% promieniowania jest pochłaniane przez organizm.
Szczepienia
W średniowieczu na ospę umierało 300-400 tysięcy Europejczyków rocznie, a w całej historii ludzkości na choroby zakaźne umarły około 3 miliardy ludzi. W 1796 roku lekarz Edward Jenner obserwował rozwój wirusa ospy wśród chłopów. Eksperymentalnie zaszczepił ośmioletniego chłopca materiałem zakaźnym ospy krowianki, a po przechorowaniu, zaszczepił go ponownie materiałem zakaźnym ospy prawdziwej. Chłopiec nie zachorował, ponieważ uzyskał odporność. Metoda ta tylko w niewielkim stopniu została udoskonalona i była najskuteczniejszym środkiem zwalczania ospy aż do 1980 roku, kiedy to Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie ogłosiła całkowite zwalczenie ospy prawdziwej na Ziemi.
Antyseptyka
W epoce wiktoriańskiej lekarze nie myli się zbyt często. Po rozczłonkowaniu zwłok płukali ręce wodą i biegli odbierać poród. Umieralność kobiet z infekcjami po urodzeniu sięgała 30%. Do czasu, kiedy niemiecki lekarz zajął się kwestią niszczenia drobnoustrojów poprzez odkażanie, które znalazło zastosowanie w położnictwie i chirurgii. Następnie angielski chirurg – Joseph Lister wprowadził antyseptykę w szpitalach, w których pracował, nakazując dezynfekcję rąk i narzędzi chirurgicznych kwasem karbolowym.
Zobacz też: epokowe wynalazki, które wymyślili Polacy
źródło: snatchnews.com
