Top 20: Najdziwniejsze rośliny świata

Świat roślin jest niezwykle bogaty i różnorodny, istnieją jednak gatunki, o których prawdopodobnie nie słyszeliście. Wśród najdziwniejszych roślin świata znajdują się piękne kwiaty, które cuchną jak padlina, lub takie które przypominają nietoperze, małpy, czy kaczki. Przygotowaliśmy zestawienie prezentujące 20 najdziwniejszych roślin na świecie.

#1. Dracula Simia – Małpia orchidea

Dracula simia, zwana też małpią orchideą występuje od Meksyku po południową Brazylię na wysokości ponad 900 metrów. Swoją nazwę zawdzięcza kwiatom, które przypominają małpią twarz. Dracula Simia kwitnie przez cały rok, a jej kwiaty pachną jak dojrzałe pomarańcze.

#2. Hydnora africana

Kolejne miejsce w naszym zestawieniu najdziwniejszych roślin świata zajmuje pasożytnicza Hydnora africana, która występuje na obszarze południowej i tropikalnej Afryki, Madagaskarze i w południowej części Półwyspu Arabskiego. Hydnora africana pasożytuje zwykle na akacjach oraz korzeniach roślin należących do rodziny wilczomleczowatych.

Hydnora rośnie pod ziemią, a na zewnątrz wypuszcza swój intensywnie pachnący kwiat. Jego zapach podobny jest do zapachu zgniłego mięsa, dzięki czemu przyciąga do siebie muchówki i chrząszcze. W momencie dotarcia owadów do kwiatu zostają one uwięzione tak, by w spokoju zapylić roślinę. Po zakończonym procesie kwiat się otwiera i wypuszcza owada na zewnątrz.

Hydnora jest na tyle dziwacznie wyglądającą rośliną, że jej odkrywca uznał ją z początku za grzyba, a nie za roślinę. Owoc Hydnora africana jest jadalny i wykorzystywany w kuchni przez prowadzący koczownicze życie lud Khoikhoi (rdzennych mieszkańców południowej Afryki). Pieką oni owoc na ogniu i uważają za niezwykle smakowitą, słodką przekąskę.

#3. Smocza lilia (Dracunculus vulgaris Schott)

Drakunkulus zwyczajny, czyli smocza lilia to roślina występująca na Bałkanach, Wyspach Egejskich, w USA, w Grecji, na Krecie i w południowo-zachodniej Turcji. Cechą charakterystyczną rośliny jest wysokość (do 200 cm) oraz okazały kwiat, składający się z ciemnej, czarnej kolby, otoczonej purpurowym płatkiem. Kolbę tworzą skupiska jagód, których jest od 60 do 80.

Zapach padliny wydzielany przez kwiat odstrasza wszelkiego rodzaju gryzonie, ale przyciąga muchy, które go zapylają. W nocy wlatują one do kwiatostanu, zapylają go i wylatują dopiero następnego dnia. Smocza lilia jest trująca dla kręgowców, gdyż w jej kwiatach obecny jest indol (związek chemiczny), a ponadto jej korzenie powodują podrażnienia skóry u człowieka. Nasiona zawierają natomiast dużą ilość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych.

Według pradawnych wierzeń roślina ta uchodziła za magiczną – uważano, że posiadanie korzenia lub liścia Smoczej lilii uchroni przed wężami i żmijami, a mycie rąk w nalewce zrobionej z tej rośliny pozwoli na swobodne obchodzenie się z tymi zwierzętami.

#4. Amorphophallus titanum – Dziwidło olbrzymie

Odkryte na Sumatrze (opisane po raz pierwszy w 1878r.) Dziwidło olbrzymie zaliczane jest do rodziny obrazkowatych. Naturalnym środowiskiem, w którym występuje są skały otaczające górskie strumienie. Roślina ta wytwarza bulwę o wadze od 30 do 120 kilogramów. Z niej wyrasta duża (do 300 cm wysokości), kremowa kolba, otoczona przez kolorowy kielich.

Dziwidło olbrzymie zawsze rozkwita pod osłoną nocy, a otwarcie kielicha związane jest z dojrzałością żeńskich kwiatów do ich zapylenia. Wtedy też wydziela ona bardzo charakterystyczny zapach, który kojarzy się z zapachem rozkładającej się padliny – ma on przyciągnąć owady, które zapylą tę roślinę. Pierwszy raz roślina zakwita około 10 lat po zakorzenieniu się kolby, a kolejne kwitnięcie może się powtórzyć dopiero po 3 lub nawet 6 latach. Roślina kwitnie rzadko w naturze, a jeszcze rzadziej w hodowli. A skoro już przy hodowli jesteśmy to warto wspomnieć, że istnieje odmiana pochodząca z Azji Wschodniej (dziwidło Riviera), która dorasta do wysokości 1,5 m i nadaje się do doniczki.

Ciekawostka: Łacińska nazwa dziwidła – Amorphophallus pochodzi od słów: amorphos – podobny i phallus – penis

#5. Wollemia szlachetna (Wollemia nobilis)

Wollemia szlachetna to drzewo, które zostało odkryte w Australii dopiero w 1994 roku – wcześniej odnajdywano je jedynie na skamielinach pochodzących z przed 150 milionów lat. W naturalnym środowisku znanych jest tylko kilkadziesiąt drzew, a ich lokalizacja jest objęta tajemnicą. W ciągu kilku lat od odkrycia Wollemia szlachetna została jednak sztucznie namnożona i wprowadzona do sprzedaży jako osobliwość botaniczna. Handel tą rośliną jest licencjonowany, a każda roślina trafiająca na sprzedaż ma certyfikat oraz indywidualny numer.

Wollemia szlachetna nazywana jest żywą skamieliną, gdyż może żyć nawet 1000 lat. Odkrycie wollemii uznanej za gatunek wymarły został porównany do tego, jakby na Ziemię nagle powróciły dinozaury! Wollemia osiąga do 40 metrów wysokości, posiada igły i szyszki. Roślina ta została wpisana do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN i znajduje się tam jako gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem, w związku z czym objęta jest ochroną prawną.

#6. Welwiczja przedziwna (Welwitschia mirabilis)

Już sama nazwa – Welwiczja przedziwna sprawiła, że ta roślina musiała znaleźć się wśród najdziwniejszych roślin na świecie. Ta pustynna roślina endemiczna występuje na kamienistych równinach w południowej Angoli i północnej Namibii, a także wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. Podobnie jak opisywana powyżej Wollemia szlachetna, uznana została za żywą skamieniałość ze względu na to, że wcześniej była znana tylko ze skamieniałości.

Welwiczja przez wielu opisywana jest jako jedna z najdziwniejszych i najbrzydszych roślin na świecie. Potocznie zwana jest ośmiornicą botaniczną lub też cebulą pustyni. Tą ostatnią nazwę wymyślili mieszkańcy Namibii, którzy żywią się tą rośliną. Jej pień jest gruby, krótki i schowany pod ziemią. Wyrastają z niego tylko dwa liście, które mogą osiągać rozmiary nawet do 6 metrów, a ponadto potrafią magazynować węgiel, który następnie wykorzystuje roślina w czasie suszy. W Polsce można zobaczyć 35-letnią welwiczję, która znajduję się w Ogrodzie Botanicznym w Poznaniu i jak dotąd zakwitła tylko dwukrotnie. Natomiast w Muzeum Przyrodniczym we Wrocławiu znajduje się pień pochodzący z welwiczji przedziwnej.

#7. Drakaea glyptodon

Drakaea glyptodon to rodzaj storczyka, który po raz pierwszy opisany został w 1882 roku w magazynie The Gardeners ‘Chronicle. Roślina ta potocznie zwana jest również orchideą młot i pochodzi z zachodniej Australii.

Wydzielając swoisty zapach zgniłego mięsa przyciąga ona osy rodzaju męskiego z gatunku Thynida, które przyklejają się do lepkiej rośliny. Następnie osy odrywają się, zabierając ze sobą pyłek, który przeniosą na inne rośliny doprowadzając tym samym do ich zapylenia. Storczyk ten posiada podziemną bulwę i pojedynczy, ścięty liść kształtem przypominający serce. Wiele osób nazywa go „brzydalem wśród storczyków”.

#8. Anguloa uniflora – „opatulone niemowlęta”

Pochodzącą z Kolumbijskich Andów roślinę odkryto pod koniec XVIII wieku. Najbardziej niezwykłą cechą tej orchidei są kwiaty, które na pewnym etapie przypominają niemowlę owinięte w pieluszki. Ich zapach przyciąga owady, które zapylają roślinę. Anguloa uniflora występuje naturalnie na wysokości od 1400 do 2500 metrów.

#9. Gympie-gympie (Dendrocnide moroides) – najbardziej parząca roślina świata

Dendrocnide to roślina z rodziny pokrzywowatych, która pochodzi z Australii i jest niezwykle groźna ze względu na swoje właściwości parzące. Cała powierzchnia tego krzewu pokryta jest włoskami, które parzą, powodując przy tym silny ból porównywany do oblania żrącym kwasem (jest na tyle silny, że może utrzymywać się nawet przez kilka miesięcy!). Co więcej nie trzeba dotykać rośliny, by się poparzyć – wystarczy nieco dłużej zatrzymać się przy roślinie by doszło do podrażnienia dróg oddechowych.

Niektóre gatunki zwierząt mieszkających w Australii są odporne na parzydełka tej rośliny, co więcej potrafi być ona ich pożywieniem. Gympie-gympie może osiągnąć wysokość od 4 do nawet 10 metrów.

# 10 Litopsy (Lithops)

Czy jedną z najdziwniejszych roślin świata może by kamień? Lithos w języku greckim oznacza „podobny do kamienia” i ta nazwa bardzo dobrze sprawdza się w przypadku tej rośliny. Litopsy naturalnie występuje na piaszczystych terenach Afryki Południowej. Podobna do małych kamyków roślina została odkryta przypadkowo w 1811 roku – William John Burchell znalazł ją, myśląc że jest to kamień. Gdy próbował go podnieść, ku swojemu zdziwieniu odkrył, iż jest to roślina.

Litopsy są nagie i nie posiadają łodygi. Ponadto zrośnięte są parami i przypominają kamień. Kwiaty są duże o żółtych lub białych płatkach i wyrastają ze szczeliny znajdującej się pomiędzy tworami.

#11 Mimoza wstydliwa (Mimosa pudica)

Mimoza to roślina, która w naturalnym środowisku występuje jako chwast (choć uprawiana jest również jako roślina ozdobna) w całej strefie międzyzwrotnikowej. Jej cechą charakterystyczną jest niezwykła czułość na dotyk, oraz na zmianę temperatury. W momencie dotknięcia roślina zwija swoje liście w bardzo krótkim czasie. Listki składają się do góry i stykają ze sobą górnymi powierzchniami, a ogonek zwisa bezwładnie. Po ustąpieniu działania bodźca powracają one do wyjściowego stanu po upływie około 20 minut.

#12 Krąpiel Chantriera (Tacca chantrieri André)

Krąpiel Chantriera to zielna roślina wieloletnia, która występuje w Azji – od Asamu w Indiach do południowych Chin i Półwyspu Malajskiego. Cechą charakterystyczną krąpieli jest jej atrakcyjny kwiatostan. Kwiatki początkowo usytuowane są pionowo, a w momencie rozkwitnięcia zwieszają swe główki, przez co przypominają nieco nietoperza w locie (stąd jej potoczna nazwa „Bat flower” – kwiat nietoperza).

Nie tylko wygląd, ale również kolor kwiatów upodobnia ją do nietoperza – mają one barwę brunatno-brązową wpadającą w czerń. Co ciekawe w medycynie Azji i Afryki krąpiel używana jest w celu łagodzenia bólu oraz jako sposób na zatrucie pokarmowe. Naukowcy potwierdzili, że kłącze tej rośliny wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe.

#13. Usta niewiasty (Psychotria elata)

Psychotria to roślina tropikalna, która w naturalnym środowisku występuje w deszczowych lasach Ameryki Środkowej i Południowej. Jej charakterystyczną cechą są czerwone przylistki, które przypominają kobiece usta. Taką formę przybierają tylko na kilka dni przed rozkwitnięciem, po to by zwabić zapylające roślinę motyle i kolibry.

W medycynie ludowej kora i liście „ust niewiasty” wykorzystywane były do leczenia bólu ucha, podrażnień skóry i kaszlu. Natomiast mieszkańcy Panamy i Kolumbii używali jej do leczenia duszności. Obecnie jest zagrożona wyginięciem ze względu na panujący klimat i popularność, którą zyskała na przestrzeni lat.

#14. Wiktoria amazońska (Victoria amazonica)

Wiktoria amazońska (znana również jako wiktoria królewska) to bylina z rodziny grzebieniowatych, która występuje w dorzeczu Amazonki w Ameryce Południowej. Przez Indian zwyczajowo nazywana jest „talerzami wodnymi”, a wszystko przez wielkie liście przypominające talerze, które unoszą się na wodzie (osiągają nawet 400 centymetrów średnicy w naturalnym środowisku i do 200 centymetrów średnicy w hodowli).

Brzeg liścia wywinięty jest do góry, by chronić go przed zalaniem wodą – to ograniczyłoby wymianę gazową. Od góry jest on zielony i gładki, a od spodu ma kolor czerwony i sporą ilość kolców. Liście tej rośliny charakteryzują się dużą wypornością – byłyby w stanie utrzymać na powierzchni wody osobę ważącą nawet 75 kilogramów. Oprócz ciekawego liścia, wiktoria amazońska ma również piękny kwiat, który rozwija się po południu i zamyka nad ranem. Ma on początkowo barwę białą, ale z czasem zmienia ją na intensywnie różową.

#15. Dzbanecznik

Dzbanecznik to roślina owadożerna, która występuje w Azji Południowo-Wschodniej (głownie w Tajlandii, Indonezji, Malezji i na Filipinach). Jej liście mają kształt dzbanka, który jest przykryty wieczkiem. W środku znajduje się płyn trawienny, który jest pułapką na wpadające do środka owady. Dodatkowo obrzeża dzbanków nasączone są śliską substancją, która wabi owady – te niczego nie świadome spożywają ją, aż w końcu wpadają do „dzbanka”. Tu są powoli rozkładane. Co ciekawe wspomniane „wieczko zamykające dzbaneczek” ma za zadanie chronić „dzbanek” przed wodą deszczową, która rozcieńczyłaby soki trawienne znajdujące się wewnątrz rośliny. Do tego rodzaju rośliny zalicza się ok. 140 gatunków.

#16. Ophrys bombyliflora – dwulistnik „trzmieli”

Dwulistniki to rośliny z rodziny storczykowatych, do której należy 60 gatunków. Jednym z najciekawszych jest dwulistnik „trzmieli”, który przypomina właśnie trzmiela. Rośliny te występują w basenie Morza Śródziemnomorskiego oraz na Wyspach Kanaryjskich.

#17. Aristolochia Salvadorensis – roślina Dartha Vadera

Aristolochia Salvadorensis występuje w Ameryce Środkowej oraz w Meksyku. Jest to krzew o czerwono-purpurowych, kielichowatych kwiatach, które dorastają do 10 cm długości, a swoim wyglądem przypominają grzyba (chociaż niektórzy twierdzą, że przypomina Dartha Vadera – stąd jego potoczna nazwa). Kwiaty tej rośliny wabią komary, które je zapylają.

#18. Caleana major – Kacza orchidea

Kacza orchidea to gatunek storczyka występującego w Australii. Swoją nazwę zawdzięcza kwiatom, które podobne są do latającej kaczki. Prawdopodobnie przystosowały swój kształt do owadów zapylających ułatwiając im lądowanie na płatkach.

#19. Raflezja Arnolda – Bukietnica (Rafflesia arnoldii)

Raflezja to pasożytnicza roślina z rodziny bukietnicowatych, która rośnie dziko w wilgotnych lasach tropikalnych na Borneo i Sumatrze. Jej nazwa pochodzi od odkrywców (Josepha Arnold i Thomas Stamforda Raffles’a), którzy po raz pierwszy zobaczyli ją na Sumatrze w 1818 roku.

Bukietnica nie wytwarza korzeni, liści ani łodyg, a jedynie pasożytuje na krzewach z rodzaju Cissus, które to są z nią spokrewnione. Jej cechą charakterystyczną jest największy kwiat wśród roślin – składa się on z mięsistych i czerwonych płatków, które mają nawet 100 centymetrów średnicy i ważą do 10 kilogramów. Żeby je zobaczyć trzeba mieć niesamowite szczęście, gdyż kwitną przez bardzo krótki okres czasu (od 5 do 7 dni) raz na kilka lat. Dodatkowo Raflezja wydziela swoisty, cuchnący zapach, który przypomina gnijącą padlinę – to z kolei przyciąga zapylające ją muchówki. Mieszkańcy Sumatry z powodu zapachu, który wydziela nazywają ją potocznie „trupim kwiatem”.

Ciekawostka: Badania genetyczne Bukietnicy Arnolda dowiodły, że jest ona 79 razy większa, niż była 46 mln lat temu – roślina ta odznacza się zatem najbardziej intensywnym zwiększeniem rozmiarów w trakcie ewolucji spośród poznanych dotąd organizmów! Nie mogło jej zatem zabraknąć wśród najdziwniejszych roślin świata.

#20. Niecierpek – Impatiens bequaertii

Do rodziny niecierpkowatych należy około 850 gatunków występujących przede wszystkim na obszarach tropikalnych i subtropikalnych Afryki i Azji. Jednym z ciekawszych przedstawicieli gatunku jest występujący w deszczowych lasach Impatiens bequaertii – jego białe (lub bladoróżowe) płatki ułożone w taki sposób, że przypominają tancerkę.

Zobacz też:

• Niesamowite i rzadkie zjawiska naturalne, które występują na Ziemi
• Najdziwniejsze zwierzęta świata
• 10 najsłodszych zwierzątek, o których mogłeś nie wiedzieć
• Ciekawostki o kotach
• Co by było gdyby pszczoły wyginęły?


źródła: (1),(2),(3),(4),(5),(6),(7),(8),(9),(10),(11),(12),(13),(14),(15),(16),(17),(18),(19),(20)