Centralia płonie od ponad 50 lat!

Historia tego opuszczonego miasta znajdującego się w amerykańskim stanie Pensylwania sięga XVIII wieku. To właśnie wtedy koloniści za około 800 000 dolarów odkupili od Indian ziemię, na której powstało później to niewielkie miasteczko. Przejęte od Indian tereny okazały się bogate w złoża węgla. W połowie XIX wieku skorzystał na tym inżynier Alexander Rae, który przeniósł się tutaj wraz z rodziną i rozpoczął planowanie i rozbudowę miasta. Rae nazwał miasto Centreville, ale w 1865 roku nazwę zmieniono na Centralia na prośbę amerykańskiej poczty, gdyż miasto o nazwie Centerville istniało już w hrabstwie Schuylkill.

W 1854 roku powstała linia kolejowa, a w 1856 roku powstały dwie kopalnie. Centralia rozwijała się – w 1870 roku zamieszkiwało ją 1342 mieszkańców, a zaledwie 20 lat później populacja osiągnęła rekordowe 2761 mieszkańców, a na terenie miasteczka działało już 5 kopalni. Rozwój Centralii przerwał wybuch I wojny światowej – do armii zaciągali się tutejsi górnicy, a wielu z nich nigdy tu już nie wróciło. Prawdziwe kłopoty miały dopiero nadejść – w 1929 r. z powodu krachu giełdowego firma Lehigh Valley Coal Company zamknęła pięć należących do niej kopalń znajdujących się w Centralii. Wielu górników, którzy na skutek zamknięcia kopalni straciło pracę próbowało wydobywać węgiel na własną rękę, wykorzystując do tego pozostawione bez zabezpieczenia nieczynne szyby. Za pomocą materiałów wybuchowych utworzono również odkrywkę, z której wydobywano węgiel. Wiele lat później miasto używało jej jako składowisko śmieci.

Wielki podziemny pożar

W 1962 roku podjęto decyzję o uporządkowania terenu w pobliżu cmentarza, który początkowo był miejscem wydobycia węgla, a następnie przekształcił się w śmietnisko. W zasypanej śmieciami odkrywce podłożono ogień, a kiedy płomienie strawiły już większą część śmieci ugaszono je. Okazało się jednak, że ogień wciąż tlił się wewnątrz stosu odpadów, a płomienie wybuchły ponownie po kilku dniach.

Ugaszenie palącej się resztki śmieci okazało się niemożliwe, więc podjęto próbę przekopania się przez śmieci w celu dotarcia do żaru… Jak już pewnie się domyślacie było po prostu za późno – przez otwór w ścianie zagłębienia ogień dotarł do jednego z głównych złóż węgla przebiegających pod miastem.

W wielu domach znajdujących się w Centralii zamontowano czujniki dymu, a w mieście wykonano specjalne odwierty, aby na bieżąco sprawdzać temperaturę pod ziemią. Mimo tego w 1969 r. z miasteczka wyprowadziły się zaledwie trzy rodziny. W ciągu kolejnych dwudziestu lat ludzie toczyli walkę z ogniem. Kopalnię zalewano wodą z tzw. popiołem lotnym, kopano szyby w celu zlokalizowania granicy pożaru i powstrzymania go. Szacuje się, że od 1965 roku do 1972 roku wydrążono ponad 1600 szybów, a wgłąb ziemi wpompowano ponad 120 ton popiołu lotnego. W 1980 roku United States Bureau of Mines ogłosiło, że sytuacja wciąż nieugaszonego pożaru w Centralii nie jest kontrolowana. Zdecydowano się na przeniesienie 27 rodzin z najbardziej zagrożonych terenów.



Incydent z 1981 roku sprawił, że władze zdecydowały się na wysiedlenie pozostałych mieszkańców. 14 lutego 1981 roku Todd Domboski bawił się na podwórku swojej babci. Nagle pod chłopcem rozstąpiła się ziemia, a 12-letni Todd w ostatniej chwili zdołał złapać się korzeni drzewa. Gdyby nie to, wpadłby do dziury o głębokości 46 metrów! Z pomocą przyszedł mu 14-letni kuzyn Eric Wolfgang, który uratował trzymającego się korzeni drzewa chłopca. Podobnych szczelin powstawało coraz więcej, a trujący gaz wydobywał się na powierzchnię. W 1984 roku kongres przyznał ponad 42 miliony dolarów na przeniesienie mieszkańców Centralii w bezpieczne miejsce – większość przystała na propozycję i przeniosła się do pobliskich Mount Caramel i Ashland.



Szacuje się, że w 1983 roku pożar obejmował 140 hektarów, a w ciągu kolejnych dziesięciu lat pożar rozprzestrzenił się na powierzchni 2 kilometrów kwadratowych. Według naukowców najbardziej pesymistyczny scenariusz zakłada, że znajdujący się pod ziemią węgiel będzie płonął jeszcze przez 250 lat i obejmie obszar około 15 kilometrów kwadratowych! Rekordowa zmierzona temperatura głęboko pod ziemią wynosiła ponad 730 stopni Celsjusza, natomiast na powierzchni w niektórych miejscach wciąż można odnotować około 102 stopni Celsjusza.



Lokalne władze naciskały i chciały siłą przesiedlić ostatnich mieszkańców (według spisu ludności z 2010 roku w Centralii wciąż mieszkało 10 osób). Sąd najwyższy odrzucił jednak starania władz i zagwarantował mieszkańcom prawo do pozostania w swych mieszkaniach.

Niezamieszkałe i opuszczone budynki zburzono dużo wcześniej, lub zajęła się nimi natura. W mieście nie ma sklepów ani szkoły. W 2002 roku Centralia została pozbawiona nawet kodu pocztowego.

Centralia stała się inspiracją dla twórców Silent Hill. Bohaterowie gier video i horrorów o tym samym tytule trafiali do opuszczonego i opętanego miasteczka, gdzie byli świadkami makabrycznych i przerażających scen.

„Route 61”, czyli droga, która niegdyś miała łączyć Centralię ze światem nazywana jest „Autostradą Graffiti” – zniszczona i popękana droga pokryta jest kolorowymi napisami zrobionymi przez ludzi, którzy zaglądają tu, by poczuć atmosferę, która zainspirowała twórców horroru „Silent Hill”.

Zobacz też: Hashima – Japońska wyspa duchów

za wikipedia (1) (2), huffingtonpost.com