Argentawis – największy znany nauce ptak latający, jaki kiedykolwiek żył na Ziemi

Spośród wszystkich ptaków jakie kiedykolwiek żyły na Ziemi od czasów prehistorii, aż po dziś dzień rekordzistą pod względem wielkości jest Argentawis. Ten gigantyczny ptak, który był drapieżnikiem osiągał imponujące rozmiary. Gdybyśmy ujrzeli go siedzącego na gałęzi z pewnością zrobiłby ogromne wrażenie.

Argentawis – charakterystyka

Argentawis – Argentavis magnificens – „ogromny ptak z Argentyny” to wymarły ptak latający, który żył na naszej planecie w późnym miocenie 7 – 8 milionów lat temu na terenach rozległych równin dzisiejszej Argentyny – pampy i u podnóży Andów w Ameryce Południowej. To największy znany nauce ptak latający, jaki kiedykolwiek żył na Ziemi. Masa ciała dorosłego osobnika sięgała 70 kg, a rozpiętość jego skrzydeł wynosiła 7 m. Olbrzym osiągnął wysokość 2 m, a długość jego tułowia wynosiła 1,26 m. Powierzchnia skrzydła tego ptaka wynosiła 8,5 m2.

Jaka była technika lotu i jak polował Argentawis?

Naukowcy uważają, że jego prędkość lotu osiągnęła 70 km/h. Doszli do takich wniosków na podstawie badań artefaktów znalezionych podczas wykopalisk na trzech stanowiskach późnego miocenu w centralnej i w północno-zachodniej Argentynie. Nie ma wątpliwości, że drapieżnik miał silne, muskularne kończyny. Po dokładnym przestudiowaniu szczątków ptaka naukowcy doszli do wniosku, że używał głównie lotu szybowcowego. Uważają oni, że ptaki te szukały strumieni ogrzanego powietrza i prześlizgiwały się pomiędzy nimi. Żeby unieść w powietrze tak ciężkie ciało, Argentawis musiał rozpędzać się do co najmniej 40 km/h. Aby jak najlepiej przeprowadzić start ptaki rzucały się z klifów lub innych przepaści w dół. Długość jego lotu mogła wynosić nawet 320 km w ciągu jednego dnia, i to bez postoju.

Argentawis był drapieżnikiem i przypuszczalnie używał dwóch rodzajów polowania: nagłego skoku z wysokości i pościgu, po którym następował atak. Struktura czaszki tego ptaka wskazuje, że połykał on jedzenie w dużych kawałkach. Argentawis w tamtych czasach był najgroźniejszym drapieżnikiem na Ziemi. Podobnie jak współczesne kondory polował prawdopodobnie w ciągu dnia.

Argentawis – rozmnażanie i długość życia

Samica Argentawisa składała 1 jajo o wadze 1kg co 2 lata. Samiec pomagał swojej wybrance w każdy możliwy sposób, często zastępując ją podczas inkubacji jaja. Po wykluciu pisklę uczyło się samodzielności przez długie 16 miesięcy. Potomstwo mogło osiągnąć dojrzałość płciową dopiero w wieku 10 lat. Długość życia tego prehistorycznego ptaka wynosiła od 50 do 100 lat. Zwykle umierał ze starości lub w wyniku choroby.

Rekordy w przestworzach kiedyś i dziś – kilka ciekawostek

Argentawis należał do rodziny Teratornithidae – tej samej co inne wielkie ptaki drapieżne, jak m.in. podobny do niego, lecz młodszy – Teratornis. Większą rozpiętość skrzydeł od Argentawisa mógł osiągać inny prehistoryczny ptak – Pelagornis sandersi. Argentawis nie był największym latającym zwierzęciem w dziejach naszej planety. Największe latające zwierzęta, które kiedykolwiek zamieszkiwały ziemię to pterozaury, czyli wymarłe gady spokrewnione z dinozaurami. W Teksasie w 1971 roku odkryto Kecalkoatla – rozpiętość jego skrzydeł wynosiła 10 – 11 m.

Masa współczesnych ptaków latających nie przekracza 20 kg. Najcięższe z nich to europejski drop oraz afrykański drop olbrzymi. Natomiast najwyższym obecnie żyjącym ptakiem latającym jest żuraw indyjski – dzięki długim nogom, gdy stanie, jest prawie tak wysoki jak Argentawis. Współczesny ptak z największą rozpiętością skrzydeł – 3 m – to Albatros Wędrowny.

Zobacz też:

• 10 najdziwniejszych dinozaurów
• 5 największych pająków w Polsce
• 10 największych pająków na świecie
• Największe psy świata
• Harpia Wielka – największy żyjący współcześnie ptak drapieżny