Halucynogenny miód z Nepalu

Miejscowi nazywają go „miodem obłędu i szaleństwa”, a kilogram tego miodu kosztuje od 500 do 650 PLN! Himalajskie pszczoły olbrzymie (Apis laboriosa osiągają nawet 3 cm wielkości) są niezwykle wytrzymałe i świetnie przystosowane do życia na wysokościach od 1600 do 3500 m.n.p.m. Ogromne gniazda, które tworzą na niedostępnych skalnych urwiskach mogą mieć nawet 2 metry średnicy i mieścić ponad 40 kilogramów miodu!

Pierwsze wzmianki o halucynogennym miodzie pochodzą z 401 r.p.n.e, kiedy to wojska greckie natknęły się na ten specyfik podczas plądrowania Persji. Żołnierze dowodzeni przez Ksenofonta skarżyli się na halucynacje, torsje, migrenę i problemy z utrzymaniem równowagi. W późniejszym okresie miejscowa ludność wykorzystała miód do zatrucia trzech oddziałów Rzymian, którzy najeżdżali okoliczne wioski.

„Zjadłem dwie łyżeczki tego miodu – ilość rekomendowaną przez zbieraczy i po ok. 15 minutach zacząłem czuć się tak, jakbym palił marihuanę. Czułem, że moje ciało się odpręża – od tyłu głowy aż do tułowia. W żołądku poczułem intensywne uczucie gorąca, trwało to kilka godzin” – tak o reakcji organizmu na „szalony miód” pisał w 2016 roku David Caprara, który pojechał do Nepalu, by zobaczyć na własne oczy, jak wygląda pozyskiwanie tego płynu.

Wideo pochodzi z serwisu http://www.nationalgeographic.com/magazine/2017/07/honey-hunters-bees-climbing-nepal/

Dlaczego miód ma właściwości halucynogenne?

Żyjące wysoko w górach pszczoły do produkcji miodu wykorzystują tropikalne rośliny, które często są dla człowieka trujące. Jedną z takich roślin jest rododendron, który zawiera substancję zwaną grayanotoxins – jest to naturalnie występująca neurotoksyna. Pszczołom nektar z trujących kwiatów rododendronów nie szkodzi, a ludzi potrafi zabić. Mieszkańcy okolic Morza Czarnego w przeszłości wykorzystywali sok z trujących kwiatów rododendronów do zatruwania strzał.

„Szalony miód” (bo tak przyjęło się go nazywać) uważany jest za afrodyzjak i jest szczególnie poszukiwany przez mężczyzn cierpiących na problemy z potencją. Ponadto uważa się, że miód ten (oczywiście w niewielkich ilościach) jest skuteczny w leczeniu najróżniejszych chorób, w tym nadciśnienia i cukrzycy. Halucynogenny miód podawany w małych dawkach przyczynia się również do wzmocnienia układu odpornościowego.

Miód o nietypowych właściwościach trafił do Europy w XVIII wieku. W niektórych kręgach modne stało się wzbogacanie nim napojów alkoholowych. O ile jednak rodowici mieszkańcy Nepalu czy Turcji potrafią sobie odpowiednio dawkować tę używkę, to mieszkańcy zamożnych, europejskich państw najczęściej boleśnie kończą swoją przygodę z tą egzotyczną pysznością. Co ciekawe moc działania miodu uzależniona jest od pory roku, w której został on przez pszczoły wyprodukowany – jeśli miód zbierany był latem wystarczy zjeść mniej niż małą łyżeczkę, by poczuć jego siłę. Niebezpieczeństwo silnego zatrucia (w skrajnych przypadkach może dojść do śmiertelnego porażenia układu oddechowego) nie odstrasza nabywców. Każdego roku kraje, w których zbierany jest halucynogenny przysmak eksportują około 25 ton tej psychoaktywnej słodkości.

Wielu mieszkańców Himalajów trudni się zbieraniem nektaru (dla wielu jest to główne źródło utrzymania), narażając przy tym swoje życie. Zbieranie miodu ma w Azji charakter niemalże religijny. Przed każdą wyprawą po słodki płyn zabija się koguta, którego ofiara ma przynieść tubylcom obfite zbiory. Oprócz Himalajów miód znany jest również w regionie Morza Czarnego w Turcji. O tym jak niebezpieczna jest to praca możecie się przekonać oglądając zdjęcia poniżej.

Zobacz też: 20 ciekawostek o miodzie

źódła: (1),(2),(3),(4)