Bangkwang – najcięższe więzienie świata w środku egzotycznego raju

Utrata wolności na długie lata to jeden z najgorszych życiowych scenariuszy, jakie można sobie wyobrazić. Większość osób świadomie łamie prawo, narażając się na wykluczenie ze społeczeństwa i pogorszenie warunków egzystencji, więc rzadko przestępcy mogą liczyć na współczucie. Jednak na całym świecie istnieją miejsca izolacji, które śmiało można nazwać piekłem na Ziemi. Trafiający tam więźniowie, oprócz odcięcia od świata i pozbawienia swobód, muszą być przygotowani na brak higieny, przemoc i codzienną walkę o przetrwanie. Wielu z nich to obcokrajowcy, dla których pobyt w egzotycznym zakładzie penitencjarnym, jest zwykle finałem nieudanej próby przemytu narkotyków. Tylko garstce „szczęśliwców” udaje się opuścić upiorne mury, zanim dosięgnie ich wszechobecna wewnątrz śmierć. Jedno z najcięższych więzień na świecie znajduje się w Tajlandii, a relacje z tego miejsca mrożą krew w żyłach i przypominają opowieści z alternatywnej rzeczywistości. Witajcie w Bangkwang!

Większość zostaje tu na zawsze

W odległości 10 km na północ od Bangkoku, znajduje się skrawek ziemi, który lepiej znać tylko z opowieści. Jednak bezpośrednie relacje z pobytu w „tajlandzkim piekle” należą do rzadkości, ponieważ osadzenie w tym miejscu najczęściej kończy się śmiercią. Taki los spotyka 80% wszystkich trafiających tu więźniów (niezależnie od wyroku), więc łatwo się domyślić, że jest to raczej przeciwieństwo wygodnego pensjonatu w tropikach. Za murami Bangkwang istnieje inny, zupełnie różny od współczesności świat, w którym nowych znaczeń nabierają takie pojęcia, jak: czas, szczęście, godność i ludzkie życie. Trudno uwierzyć, że w XXI wieku na świecie jeszcze istnieją takie miejsca.

Więzienie wybudowali Chińczycy w latach 30. ubiegłego wieku. Od samego początku zakładano, że nie będzie to zwykły zakład penitencjarny, ale placówka o zaostrzonym rygorze i strefa odosobnienia dla najcięższych przestępców, którzy w Bangkwang będą oczekiwali na wyrok śmierci lub wynik apelacji sądowej. Założenia wcielono w życie i miejsce szybko zyskało złą sławę, najgorszego więzienia na świecie. Duża część reguł wprowadzonych prawie 100 lat temu, obowiązuje do dziś. Najbardziej jaskrawym przykładem są stalowe kajdany na nogach osadzonych, czyli atrybut nowo przybyłych (każdy więzień nosi je przez pierwsze 3 miesiące), a także najcięższych przestępców skazanych na kary śmierci. Teoretycznie zrezygnowano z tej praktyki w 2013 roku, ale w rzeczywistości część przestępców dalej nosi ciężkie kajdany.

Zamknięci w klatkach

Współczesna resocjalizacja przestępców zakłada, że pobyt w izolacji od społeczeństwa, powinien uświadomić osadzonemu winę, skłonić go do przemyśleń i przygotować do powrotu na wolność, jako przykładny obywatel. Jednak w Bangkwang panują inne zasady, niż w cywilizowanej części świata. Tutaj liczy się przetrwanie, a życiem codziennym za murami kierują niepisana prawa kryminalnej dżungli, w której roi się od morderców, gwałcicieli i niezliczonych rzeszy najgorszych zwyrodnialców. Większość więźniów ma świadomość, że nigdy stąd nie wyjdzie, dlatego w tej swoistej społeczności stworzyła się hierarchia, którą w dużej mierze definiuje siła poszczególnych jednostek i pieniądze – bez nich nie masz tu szans na przeżycie.

Racje żywnościowe w Bangkwang są na poziomie minimum potrzebnego do przeżycia, a za wszystko powyżej miski ryżu dziennie, trzeba płacić gotówką lub wywalczyć od współwięźniów. Jednak jakość i ilość jedzenie schodzi na początku pobytu tutaj na drugi plan, ponieważ zdecydowanie groźniejsze dla życia są infekcje, fatalne warunki higieniczne i wszechobecne choroby (w tym gruźlica i malaria). Zwykle przestępcy szybko giną od zainfekowanych obrażeń po kajdanach i egzotycznych wirusów, gdyż nie można tu liczyć na pomoc lekarską. Na tych, którym uda się przeżyć pierwsze miesiące wyroku, czeka wieloletnia gehenna, połączona z brutalną lekcją przeżycia, wśród najgorszych kryminalistów z całej Azji i zagranicznych szmuglerów narkotyków.

Brutalny system klas

Los osadzonych w Bangkwang zależy w dużej mierze od miejsca w więziennej hierarchii, którą ustalają pieniądze. Za gotówkę można tu kupić wszystko, a w koszmarnych warunkach izolacji, nawet najmniejsze przyjemności słono kosztują. Zasadniczo w więzieniu całą dobę pali się światło, jednak za odpowiednią opłatą, można uzyskać przeniesienie do celi, gdzie jest wyłącznik. Taki sam system obowiązuje przy widzeniach z bliskimi, wydawaniu jedzenia, przydzielaniu cel czy wielkości łóżek. Część przywilejów można sobie wywalczyć, ale wymaga to wyjątkowej bezwzględności i umiejętności przetrwania, ponieważ nikt nie odda niczego za darmo.

W Bangkwang znajduje się jedyna w Tajlandii cela śmierci, co dodatkowo wpływa na złą sławę tego zakładu. Trafiając tu z najwyższym wymiarem kary, są dwie drogi do uniknięcia wykonania wyroku. Jedna to rewizja decyzji sądu i ponowny proces, w którym skład orzekający złagodzi poprzednie postanowienie. Druga możliwość, to ułaskawienie przez monarchę – Maha Vajiralongkorna. Na akt łaski i powrót do ojczyzny, czeka tu wielu obcokrajowców. Zwykle nadzieja na pozytywną odpowiedź króla to jedyne, co trzyma ich tutaj przy życiu i towarzyszy w powolnej agonii.

Atrakcja turystyczna

Rządy większości krajów starają się poprawić los swoich obywateli, którzy przebywają w Bangkwang. Za pośrednictwem ambasad więźniom przekazuje się pieniądze, żywność i lekarstwa. Część osadzonych utrzymuje również dobry kontakt z rodzinami, które często ich odwiedzają za murami. Obcokrajowcy są często łatwym źródłem zarobku dla skorumpowanych funkcjonariuszy i przywódców kryminalistów, którzy przejmują środki od rodzin lub konsulatów. W ostatnich latach popularność zyskał także nietypowy rodzaj turystyki…

Podróżnicy z różnych stron świata, przybywają do ośrodka Bangkwang, aby odwiedzić osadzonych tu obcokrajowców. Najczęściej na wizyty czekają przemytnicy narkotyków, którzy pochodzą z ojczyzn turystów. Oprócz rozmowy i wsparcie duchowego, odwiedzający mogą zostawić więźniowi najpotrzebniejsze rzeczy. W większości przypadków na widzenia przynosi się tyle rzeczy, ile zdoła się unieść. Wszystko jest drobiazgowo sprawdzane w poszukiwaniu kontrabandy zakazanych przedmiotów, ale za gotówkę można oczywiście liczyć na odstępstwa.

„12 x śmierć”

Przed budową gmachu więzienia przewidywano, że za murami będzie przebywać około 1-2 tys. osadzonych. Obecnie znajduje się tam 8 tys. osób i nie ma szans na zmianę tego stanu rzeczy. Wśród byłych osadzonych w Bangkwang znajdziemy też polskie nazwiska, a jeden z naszych rodaków napisał książkę o pobycie w piekle. Michał Pauli za namową przyjaciółki przemycał do Tajlandii ecstazy, wysyłając w sumie 12 kopert do Tajlandii. Wpadł w ręce służb, ponieważ kobieta okazała się tajną agentką, która zorganizowała prowokację. Został skazany na 12-krotną karę śmierci, jednak wyrok zamieniono na dożywocie. O jego ułaskawienie apelowali trzej prezydenci: Lech Wałęsa, Aleksander Kwaśniewski i Lech Kaczyński. Późniejszy autor bestselleru miał ogromne szczęście, ponieważ został ułaskawiony przez króla Tajlandii, który zwykle rozpatruje pozytywnie tylko jeden wniosek w roku, z kilkunastu tysięcy, jakie do niego trafiają. Michał Pauli po 6 latach pobytu w piekle na Ziemi, doczekał aktu łaski i wyjścia na wolność.

Polak relacjonował, że za murami więzienia wielokrotnie znajdował się na granicy życia i śmierci. Pod koniec odbywania kary był bardzo wychudzony, miał problemy z układem pokarmowym i ostre zapalenie woreczka żółciowego. Zmienił się także psychicznie, ponieważ przemoc, poniżanie i poczucie beznadziei to w Bangkwang codzienność.

Na świecie jest więcej takich miejsc

„Bangkok Hilton” to nie jedyne takie więzienie, choć przypadek tego miejsca jest wyjątkowo jaskrawy. Na świecie istnieje jeszcze mnóstwo placówek, w których pobyt przypomina koszmarny sen. Większość znajduje się w Azji, Ameryce Południowej i Afryce. Zawsze można zaobserwować podobny schemat wśród osadzonych, którzy dzielą się na miejscowych zwyrodnialców i zagranicznych przemytników narkotyków lub oszustów.

Oprócz Bangkwang, do jednych z najcięższych zakładów penitencjarnych na świecie należą:

• Garcia Moreno (Ekwador) – więźniowie są tu zamknięci w kilkuset osobowych celach, a cały budynkiem rządzi ekwadorska mafia, która czerpie zyski na rozprowadzaniu narkotyków, wśród osadzonych. Największe zniszczenie sieje specyfik o nazwie Polvo. Są to toksyczne odpady chemiczne po produkcji kokainy, które wyniszczają fizycznie i doprowadzają do paranoi.
• La Sabaneta (Wenezuela) – placówka została przygotowana do pomieszczenia 15 tys. więźniów, ale obecnie przebywa ich tam 2 razy więcej. Osadzeni giną na skutek tropikalnych chorób i złych warunków sanitarnych. Zdarzały się tu bunty, w których ginęło kilkuset więźniów.
• Czarny delfin (Rosja) – najstarsza i największa kolonia karna dla więźniów z wyrokami śmierci lub dożywocia. Nikt nie opuszczam murów tego miejsce wcześniej, niż po 25 latach odsiadki, ponieważ po takim czasie można się ubiegać o przedterminowe zwolnienie. Wyroki odsiadują tu gwałciciele, kanibale i czeczeńscy terroryści.
• Diyarbakir (Turcja) – tureckie więzienia zyskały złą sławę na całym świecie, po upowszechnieniu historii Amerykanina Billy’ego Haysa, zawartej w książce i filmie „Midnight Express”. W zakładach penitencjarnych strażnicy stosują tortury fizyczne i psychiczne, a samobójstwa są na porządku dziennym.
• Tadmor (Syria) – w 1980 roku doszło tu do zamordowania przez strażników 500 więźniów, w odwecie za nieudany zamach na prezydenta Syrii. Więzienie znajdujące się na syryjskiej pustyni, zostało zniszczone przez bojowników Państwa Islamskiego w 2015 roku.

Zobacz też: TOP 15: NIETYPOWE I NAJBARDZIEJ DZIWACZNE WIĘZIENIA NA ŚWIECIE