„Arka Koniecznego”, czyli nowatorski projekt polskiego architekta.

Wykonana z betonu „Arka Koniecznego” powstała we wsi Brenna koło Cieszyna. Architekt Robert Konieczny znany jest ze stosowania nietypowych rozwiązań. Co kierowało architektem podczas projektowania konstrukcji? Najważniejszy był dla niego widok i obecność gór. Postanowił również „nie kopać się” z przyrodą. Lepiej jest się jej poddać i podporządkować. – przyznaje architekt. „Odwrócony do góry nogami dach powoduje, że dom jest stabilny, sztywny, nie reaguje na wiatr i inne siły natury. Dom zaczął wyglądać jak arka, jak pływający po górach stateczek. I taka jest historia mojej arki.”

Dom jest przykładem wykorzystania przestrzeni i odpowiedzi na jej wymagania za pomocą przemyślanych technik budowlanych i wyjątkowej formy. Został zbudowany na najwyższym punkcie stromego, trawiastego terenu. Jedna strona budynku przypomina strukturę stodoły z pełnym przeszkleniem po obu stronach. Budynek jest zwieńczony dwuspadowym dachem bez okapu. W celu ograniczenia przemieszczania się podłoża, dom może pełnić funkcję mostka pozwalającego na przepływ wody deszczowej w naturalny sposób wokół niego.
Jeden narożnik budynku dotyka terenu, a reszta „wisi” na krawędzi wzgórza. Łączone poziome płyty przypominają w swym kształcie koperty.

Zaprojektowany w ten sposób dom Koniecznego umożliwia swobodne płynięcie wody po stoku w czasie deszczu. Autor w nowatorski sposób zastosował również technikę ocieplenia ścian. Zazwyczaj warstwy izolacyjne kładzie się po zewnętrznej stronie, jednak jego konstrukcja została ocieplona od wewnątrz i zakryta drewnem. Dach budowli wydaje się betonowy, w rzeczywistości jest on drewniany, składa się z wodoodpornej sklejki, którą przykryto jasnoszarą, dachową membraną.

Szkło używane do drzwi przesuwnych i otwory okienne zostały specjalnie zaprojektowane, aby zapobiegać ekspozycji na działanie promieni słonecznych. Pozwala to mieszkańcom na pełen widok okolicy, a jednocześnie Arka może być traktowana jako miejsce schronienia dla zwierząt żyjących na pastwiskach.

Przyznajcie, że robi wrażenie? 🙂