Indyjski „las” utworzony przez pojedyncze drzewo

Banian (figowiec bengalski) to drzewo, które rozrasta się w niekonwencjonalny sposób, od góry do dołu. Początkowo nasiona kiełkują w pęknięciach kory innego drzewa lub w ścianach budynków.

Korona Thimmamma Marrimanu znajdującego się w w Indiach (w stanie Andhra Pradesh) ma powierzchnię 19107 metrów kwadratowych, dlatego wydaje się być prawdziwym lasem (dla porównania boisko piłkarskie o wymiarach 105x60m ma powierzchnię 7140 m²). Okaz ten w 1989 roku trafił do Księgi Rekordów Guinnessa jako największy drzewny okaz na świecie. Figowce są obiektem kultu w hinduizmie, a ich korzenie są utożsamiane z Brahmą, pień z Wisznu a liście z Śiwą.

Figowce bengalskie to bardzo wszechstronne drzewa – z banianów wykorzystuje się pączki, owoce, liście, korzenie naziemne i podziemne, mleczny sok i korę – wszystko ma właściwości lecznicze. Produkuje się z nich także liny, papier, pasty do polerowania srebra i innych metali, lakier oraz barwniki do wełny i jedwabiu. Jest to drzewo z rodziny morwowatych, jego łacińska nazwa to ficus benghalensis.

Pod gałęziami banianowca Thimmamma Marrimanu znajduje się świątynia poświęcona Thimmammie, która według legendy złożyła samą siebie w ofierze w miejscu, w którym zmarł jej mąż w 1434 r. Uważa się, że drzewo wyrosło w miejscu stosu pogrzebowego – jeżeli to prawda to drzewo ma około 550 lat.

Lokalne wierzenie mówi, że bezdzietne pary, które odwiedzą świątynię w ciągu roku mogą spodziewać się dziecka, co czyni miejsce szczególnie zatłoczonym. Mówi się także, że klątwa spadnie na tego, kto zetnie liście figowca.

Pielgrzymi przybywają tam szczególnie licznie podczas Mahaśiwaratri (Wielkiej nocy Śiwy), która jest obchodzona czternastego dnia księżycowego miesiąca phalgun (przełom lutego i marca). Tej nocy pod Thimmamma Marrimanu odbywa się nocne czuwanie w akompaniamencie muzyki i tańców, na którym gromadzą się tysiące osób. Okoliczni mieszkańcy twierdzą, że pod drzewem może przebywać do 20000 ludzi! Thimmamma Marrimanu wciąż rośnie i rozwija się w sprzyjającym otoczeniu pół uprawnych z niewielką konkurencją drzew, dzięki któremu rozrosło się do tak imponujących rozmiarów.

Figowiec, o którym piszemy jest jednym z kilku znanych banianowców w Indiach. Pozostałe, które uważane są za ważne lub specyficzne w kontekście historycznym, przyrodniczym lub mitologicznym to:
• Kabirvad położony nad rzeką Narmada – jego korona ma powierzchnię 17,520 m2. Nearchos (jeden z żeglarzy oficerów armii Aleksandra Wielkiego) opisywał w swoim dzienniku duży okaz znajdujący się na brzegu rzeki (prawdopodobnie Kabirvad) jako drzewo, pod którym schronić się mogło 7000 ludzi!

• The Great Banyan – Wielki Banian rosnący na terenie ogrodu botanicznego w Kalkucie ma ponad 3000 pni o wysokości 24,5 m. Drzewo zajmuje powierzchnię 18,918 metrów kwadratowych.



• 450-letni gigantyczny Banian znajdujący się na terenie Theosophical Society Adyar w dystrykcie Chennai. Jego rozległe gałęzie zajmują 12 192 metry kwadratowe.



• Dodda Alada Mara – 400 letni banian znajdujący się w wiosce Kethohalli (28 kilometrów od miasta Bengaluru) zajmujący 12,000 m2 powierzchni.




• Pillalamarri – 700-letnie drzewo znajdujące się 4 kilometry od miasta Mahabubnagar.



źródło: (1),(2), (3)