Pomysł na taki wyjazd wyszedł zupełnie przypadkowo. Każdy kto choć odrobinę zerka na fora podróżnicze z pewnością zauważył, że często można wyłapać bardzo tanie bilety na przelot z Polski do Bergamo. Tak było i tym razem. Gdy trafiliśmy na bilety po 78 zł w dwie strony za przelot z Modlina, bez zastanowienia je kupiliśmy i dopiero później zaczęliśmy myśleć co zrobić w te 5 dni między lotami. 🙂
Bergamo to taki włoski Modlin – lotnisko dla tanich linii, głównie Ryanair. Często używane jako najtańsza alternatywa lotu do Mediolanu lub jako jedno z popularniejszych miejsc przesiadkowych na mapie Europy. Z dużą dozą prawdopodobieństwa można powiedzieć, że gdyby nie lotnisko w Bergamo, prawie nikt nie usłyszałby o tym pełnym klimatu mieście.
Samo centrum Bergamo oddalone jest od lotniska o ok. 15-20 min. jazdy autobusem (koszt biletu w 1 stronę to 2,30 euro, ale można wybrać też opcję biletu dobowego na całą komunikację miejską w Bergamo za ok. 5 euro). Bergamo dzieli się na dwie części: Citta Alta (zabytkowa, stara część miasta) i Citta Bassa (część nowa, gdzie mieszka i pracuje większość mieszkańców). Przez portal Airbnb znaleźliśmy tanie mieszkanie w Citta Bassa (ze stacji kolejowej, gdzie zatrzymał się autobus z lotniska mieliśmy 10 min. pieszo). Po wieczornym przylocie i dotarciu do mieszkania, zostawiliśmy bagaże i bez zbędnej zwłoki wyruszyliśmy na nocne zwiedzanie starej części miasta.
Bergamo, Foto: P&B
Bergamo, Foto: P&B
Bergamo, Foto: P&B
Citta Alta leży na wzgórzu, jest pięknie podświetlone, pełne wąskich, urokliwych uliczek i zabytkowych kościołów. Środowy wieczór pozwolił nam zaczerpnąć odrobinę uroku miasta, nieprzesiąkniętego turystami. Punktem obowiązkowym tego wieczoru była wizyta w restauracji i wyczekana włoska pizza z odrobiną wina… Po tej chwili kulinarnej przyjemności pozostało tylko spacerowym tempem wrócić do mieszkania.
Bergamo, Foto: P&B
W kolejnym dniu za cel obraliśmy sobie przejście pieszej trasy na wzgórze San Vigilio. Początkowa część trasy biegła przez drobne uliczki nowej części miasta, dalej częściowo przez najstarszą część, aż na sam szczyt wzgórza. Drogę na szczyt można przejechać zabytkową kolejką (także w ramach biletu komunikacji miejskiej), jednak my polecamy wyprawę na własnych nogach, choćby dla uchwycenia odrobiny wrażeń z widoków panoramy starej i nowej części Bergamo.
Bergamo, Foto: P&B
Trzeciego dnia z samego rana poszliśmy na pociąg i z przesiadką w Mediolanie pomknęliśmy szybką włoską koleją do Wenecji. Bilety, co ważne, kupiliśmy ze sporym wyprzedzeniem w Polsce przez serwis trenitalia.com, dzięki temu udało nam się zapłacić za nie tylko 15 euro (za powrót z Wenecji do Mediolanu 10 euro). Nie minęło nawet 2 i pół godz. I byliśmy w niestety bardzo deszczowej Wenecji. Pociąg dojechał do stacji Wenecja Mestre, jest to lądowa część Wenecji, którą tylko kilkukilometrowy most dzieli z jej największymi zabytkami leżącymi na wyspach. W tej też części zdecydowaliśmy się na wynajęcie pokoju w hotelu. Noclegi były tu o połowę tańsze niż w samym słynnym centrum, ale świetna komunikacja pozwala bezproblemowo dotrzeć do wyspowej części miasta – z pod naszego hotelu Mondial mieliśmy 2 linie autobusowe dowożące nas do samego Piazza le Roma (najdalszy punkt gdzie można dojechać w Wenecji na kołach).
W Wenecji spędziliśmy niespełna dwa kolejne dni. Ciekawym doświadczeniem jest to, że można próbować po niej chodzić z mapą, ale przez gąszcz mikro uliczek, często zakończonych na ślepo jakimś kanałem, nie ma szans na to żeby się nie zgubić. Plus jest taki że na wielu zakrętach są znaki prowadzące do głównych atrakcji np. Placu Świętego Marka czy Mostu Rialto.
Wenecja, , Foto: P&B
Wenecja, Foto: P&B
Nam przydała się bezpłatna aplikacja na telefon Vanice Travel Guide, która pomogła nam w miarę sprawnie wrócić na autobus, gdy zgubiliśmy się w drodze powrotnej. Finalnie stwierdziliśmy jednak, że pomyłki w drodze pozwalają odkryć mniej popularne zakątki, które pokazują bardziej codzienny urok miasta.
Wenecja, Foto: P&B
Kilkukrotnie docierały do nas informacje, że Wenecję zalewa zimą przy większych ulewach, ale nie spodziewaliśmy się, że przekonamy się o tym, już na początku października. ☺ Pierwszego dnia wieczorem przeżyliśmy istne oberwanie chmury, co zaowocowało zalaniem placu świętego Marka, wielu uliczek, a nawet Bazyliki. Na szczęście służby porządkowe są na taką ewentualność przygotowane i w bardzo krótkim czasie rozstawiają kładki przy najważniejszych atrakcjach miasta.
Wenecja, Foto: P&B
Kolejnego dnia, po pięknym słonecznym przedpołudniu w Wenecji ruszyliśmy z powrotem do Mediolanu, po czym udaliśmy się na wieczorne zwiedzanie jego atrakcji. Od paru osób słyszeliśmy, że Mediolan nie zaskakuje, można go sobie odpuścić, nas jednak oczarował. Katedra Duomo robi jeszcze większe wrażenie w środku niż może się to wydawać z zewnątrz, najstarsze centrum handlowe Europy z niesamowitą architekturą, czy często pomijany w przewodnikach Zamek Sforzów, oddają historyczny klimat miasta.
Mediolan, Foto: P&B
Mediolan, Foto: P&B
Mediolan, Foto: P&B
Z racji tego że w naszej wyjazdowej ekipie mieliśmy dwójkę mężczyzn nie mogliśmy odpuścić również wizyty przy stadionie San Siro. Nie udało nam się niestety zobaczyć „Ostatniej wieczerzy”, ponieważ zbyt późno zainteresowaliśmy się biletami wstępu. Dla ciekawych, słynny obraz znajduje się w klasztorze Santa Maria delle Grazie, a duże zainteresowanie oraz ograniczenia w ilości zwiedzających powodują szybkie znikanie biletów. Wskazane jest zakupienie biletów z wyprzedzeniem kilkumiesięcznym.
W Mediolanie również mieliśmy wynajęte mieszkanie przez Airbnb, zlokalizowane przy jednej ze stacji metra. Kupiliśmy bilet dobowy na komunikację miejską (4,50 euro), dzięki czemu przemieszczanie się po mieście było dziecinnie łatwe.
Ostatnie 2 dni postanowiliśmy spędzić nad górskim Jeziorem Como w miejscowości Lecco. Pociąg z Mediolanu (4,8 euro) jechał ok. 50 minut. Na miejscu kolejne mieszkanie wynajęte tym razem z pomocą portalu Booking.com, szybkie przepakowanie plecaków i już wyłącznie chilloutowe spędzanie w czasu. Zdjęcia w pewnym stopniu oddają wrażenia, więc oceńcie sami.
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Lecco, Foto: P&B
Na koniec tylko słówko o powrocie. Pociąg z Lecco do Bergamo to koszt 3,6 euro oraz 40 minut. Ponownie przejazd autobusem komunikacji miejskiej, który dowiózł nas na lotnisko i po dwóch godzinach lotu byliśmy w Modlinie.
Podsumowując: Lombardia jest tanim i różnorodnym pomysłem na przedłużony weekend. Dzięki bardzo rozbudowanej siatce podmiejskich pociągów konfiguracja odwiedzanych miast może być dowolna. Poza tym co my zobaczyliśmy interesujące wydają się Werona, Jezioro Garda czy inne miejscowości nad jeziorem Como.
Poniżej kilka praktycznych informacji:
Koszty noclegów (za całe mieszkania lub 3 osobowy pokój w Wenecji):
-2 noclegi Bergamo 141 euro
-1 nocleg Wenecja 80 euro
-1 nocleg Mediolan 80 euro
-Nocleg Lecco 75 euro
Transport:
-samolot Modlin-> Bergamo -> Modlin 78,00 zl
-pociąg Bergamo -> Wenecja 15 euro
-pociąg Wenecja -> Mediolan 10 euro
-pociąg Mediolan -> Lecco 4,80 euro
-pociąg Lecco -> Bergamo 3,60 euro
-bilet miejski dobowy Mediolan 4,50 euro
-bilet na autobus w Bergamo (z i na lotnisko) 2x 2,30 euro
Przykładowe ceny:
Pizza/makaron w restauracji 7-11 euro
Kawa w kawiarni 2-3 euro
Wino w restauracji 8-15 euro za litr
Wino w sklepie ok. 3-10 euro butelka (w wielu miejscowościach są też sklepy gdzie można kupić wino prosto z beczek, które jest bardzo fajnej jakości i często za około 2-3 euro za litr)
Co ważne w większości restauracji jest doliczana do rachunku opłata serwisowa za każdą osobę. Opisane jest to w menu jako „coperto” i wynosi 1-3,5 euro
Przy noclegach warto też zwrócić uwagę na podatek miejski, który często nie jest wliczony w ofertę i trzeba uiścić go na miejscu.
Relacja, przewodnik i zdjęcia P&B Dzięki!
sprawdźcie ustawienia aparatu – każde zdjęcie macie przyciemnione co najmniej o -1 EV