Kangury są jednym z symboli Australii. Zwierzęta te kojarzone są ze sprężystymi skokami oraz torbami, w których noszą swoje młode. Z tego wpisu dowiecie się między innymi gdzie żyją i co jedzą kangury. To oczywiście nie jedyne ciekawostki o kangurach, które przygotowałem.
Skąd wzięła się nazwa kangur?
Większość z nas wie jak wyglądają kangury, ale czy kiedykolwiek zastanawiałaś/eś się skąd pochodzi ich nazwa? Otóż jedna z legend głosi, że gdy James Cook dotarł do Australii w 1770 r. miał zapytać lokalnego mieszkańca: „jak nazywa się to dziwne, skaczące zwierzę?” – wskazując przy tym na znanego nam kangura. Aborygen odpowiedział – „gangurru”, co w języku pierwotnych mieszkańców oznaczało: „nie rozumiem Cię” i jest podobne do angielskiej nazwy tych zwierząt, czyli „kangaroo”. I tak o to w 2017 roku w samej Australii oszacowano liczbę kangurów na około 50 milionów. Jest to dwa razy więcej niż liczba jej mieszkańców, dlatego też stał się on symbolem tego kraju.
Gdzie żyją kangury?
Jednym z pierwszych skojarzeń jest Australia. Czy jednak na pewno kangury zamieszkują tylko ten kraj? Zobaczyć je można również w Nowej Gwinei i na sąsiednich wyspach. Nie obce są im zarówno równiny, jak i tropikalne lasy. Dziko żyjące kangury były również widziane w Nowej Zelandii, Szkocji, Niemczech, Anglii i na Hawajach. Występowanie ich na tym obszarze jest spowodowane ucieczką zwierzęcia z hodowli lub zamierzonym wprowadzeniem go na nowy teren. Kangury na wolności żyją nawet do 20 lat, w niewoli nawet o połowę krócej.
Co jedzą kangury?
Kangury to zwierzęta roślinożerne, które nie pogardzą takimi przysmakami jak: trawy, kwiaty, liście, paprocie i mech, a także okazjonalnie owady. Ze względu na swoją dietę mają siekacze (przednie zęby), dzięki którym zjadają trawę blisko ziemi oraz zęby trzonowe, które rozdrabniają trawę. Kangury potrzebują bardzo mało wody do przeżycia i są w stanie przetrwać miesiąc bez picia, gdyż wodę pobierają z wilgotnych roślin.
Kangury drzewne
Kangur na drzewie? Tak to możliwe, nie chodzi jednak o przedstawiciela „prawdziwych” kangurów. Drzewiak, bo tak nazywa się to zwierzę występuje podobnie jak „prawdziwy” kangur w Australii, na Nowej Gwinei i okolicznych wyspach, jednak jest to jego daleki kuzyn (ta sama rodzina i podrodzina, jednak inny rodzaj). Nazwa kangur drzewny jest kalką z angielskiego tree-kangaroos, w języku polskim poprawną nazwą jest drzewiak. Naukowa nazwa to Dendrolagus, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza … drzewny zając.
Czy istnieją białe kangury?
Białe kangury są niezwykle rzadkie, ale widywano je w Australii co najmniej kilkanaście razy. Zjawisko to jest zwykle spowodowane albinizmem (uwarunkowany genetycznie brak lub niedobór pigmentu w organizmie) lub leucyzmem (oznacza brak wszystkich pigmentów w skórze). Naukowcy szacują, że biały kangur może urodzić się zaledwie raz na 50 000 lub 100 000 urodzeń.
Po co kangurowi torba?
Młody kangur, zaraz po urodzeniu kiedy jest jeszcze nagi i ślepy. Nie ma on jeszcze rozwiniętych tylnych nóg, a rozpoznanie lokalizacji umożliwia mu doskonały węch. Wdrapuje się zatem po futrze swojej matki do torby lęgowej, a następnie przysysa się do sutka i zaczyna się proces karmienia. Mały kangur pozostaje w torbie przez około 10 miesięcy. Nawet, kiedy jest już samodzielny lubi do niej wracać, gdyż tam czuje się bezpiecznie. Po opuszczeniu torby kangur nadal żywi się mlekiem matki przez kolejne 9 miesięcy.
Kangury to „nocne marki”
To jedna z ciekawostek o kangurach, które zaskoczyły mnie najbardziej. Niewielka liczba przedstawicieli tego gatunku jest aktywna późnym popołudniem i rano. Zwierzęta te są roślinożerne, a ich uzębienie jest doskonale przystosowane do tego, by przeżuwać pokarm. Pod osłoną nocy udają się na poszukiwanie pożywienia. Dzięki temu, że żywią się roślinnością regulują ilość traw i krzewów na obszarze, który zamieszkują. Kangury potrafią jednak wkroczyć na tereny uprawne i wyrządzić spore szkody rolnikom.
Kangury spożywają posiłki w nietypowej dla zwierząt pozycji siedzącej. Kiedy oskubią odpowiednią ilość trawy podnoszą się i zjadają ją w pozycji wyprostowanej. Po skończonym posiłku kładą się znów na ziemi, prostując przy tym tylne nogi. Jest to pozycja, z której w bardzo krótkim czasie są w stanie się podnieść i uciec w razie zagrożenia.
Jak duże są kangury? Największy kangur na świecie
Jednym z przedstawicieli kangurów jest między innymi kangur olbrzymi (Macropus giganteus) – to jedna nie on, a kangur rudy (Macropus rufus) jest największym kangurem na świecie. Ich samce są wyraźnie większe od samic i mogą ważyć nawet 90 kg. Ich długi, dochodzący do 100 cm ogon robi ogromne wrażenie. Jeszcze większe sprawia ich wielkość – kangur rudy w momencie wyprostowania może mieć nawet 2 metry wzrostu!
Najmniejsze kangury na świecie
Kangurnik (Dorcopsulus) to z kolei najmniejszy kangur na świecie. Należy od do tej samej rodziny (kangurowate) i podrodziny (kangury) co kangury, jednak w ujęciu systematycznym należy do innego plemienia (kangury to plemię Macropodini, zaś kangurnik Dorcopsini). Zwierzęta te występują jedynie w Nowej Gwinei. Osiągają od 31 do 46 cm długości ciała, przy wadze 1,5–3,4 kg. Ich ogon ma od 22 do 40 cm.
Czy kangury boksują?
Tak, coś a’la boks lub kickboxing jest bardzo popularne wśród kangurów wówczas, gdy samce rywalizują ze sobą o samice. Całe zajście wygląda dość zabawnie, jednak niejednokrotnie jedna ze stron wraca z takiego pojedynku z licznymi obrażeniami. Wygrany kangur wiąże się z samicą i zaczyna się proces powiększania kangurzej gromadki.
Kangury są szybkie
Kangury nie biegają, lecz skaczą. Są przy tym niezwykle szybkie. Dorosłe osobniki na krótkim dystansie potrafią rozwinąć prędkość nawet do 50/60 km/h! Co ciekawe kangury nie są w stanie chodzić, ani skakać do tyłu.
Kangury potrafią pływać
Kangury potrafią pływać i zwykle robią to, aby przekraczać rzeki lub bronić się i unikać drapieżników. Trzymają głowę nad wodą, aby oddychać i wiosłują za pomocą nóg, które w wodzie poruszają się niezależnie od siebie. Ciekawostką jest fakt, ich ogon służy jako „ster” i „wiosło” podczas pływania.
Jak wysoko skaczą kangury?
Podczas jednego skoku kangury pokonują zazwyczaj do 8 metrów w przód i do 3 metrów wzwyż. Jak podaje Księga rekordów Guinnessa żyjący w niewoli kangur szary przeskoczył raz płot o wysokości 2,44 metra, a żyjący na wolności kangur rudy przeskoczył stos drewna o wysokości 3,1 m!
Mięso z kangura
Kangur był źródłem pożywienia dla rdzennych Australijczyków od dziesiątek tysięcy lat. Mięso kangura ma wysoką zawartość żelaza, białka i niską zawartość tłuszczu (około 2%). Jest bardzo delikatne i w smaku przypomina odrobinę wieprzowinę. Mięso z kangura dostępne jest w sieciach supermarketów, tak powszechnie jak mięso z kurczaka, czy wołowina w Polsce. Szacuje się jednak, że aż 60/70% Australijczyków nie zje mięsa z kangura, ponieważ zwierzę to znajduje się w herbie Australii. Inne powody to wegetarianizm, weganizm lub obawy dotyczące dobrostanu zwierząt.
Mały kangur po urodzeniu
To jedna z najbardziej zaskakujących ciekawostek o kangurach. Wiedzieliście, że mały kangur tuż po urodzeniu ma zaledwie 2,5 cm? To mniej więcej tyle, co średniej wielkości winogrono.
Kolor futra kangurów zależy od lokalizacji
Ciało kangura pokryte jest gęsto sierścią, a osobniki mieszkające bliżej wybrzeża mają futra jaśniejsze niż te, które mieszkają w głębi lądu. Z kolei te, które zamieszkują południową część Australii i Tasmanię mają futro dłuższe, niż przedstawiciele tego gatunku mieszkający w pozostałych regionach.
Kangur znalazł się w herbie Australii
Kangur to jednogłośnie najbardziej rozpoznawalny symbol Australii, dlatego też jego podobizna znalazła się na jej herbie. Zwierzę to widnieje na nim razem z emu. Dlaczego akurat takie połączenie? Otóż zarówno emu, jak i kangur to zwierzęta, które nie chodzą do tyłu. Oryginalny herb zawierał także napis: „zawsze naprzód”, co miało nawiązywać do mieszkańców Australii, którzy zawsze powinni, jako naród iść na przód i nie bać się przeciwności losu.
Sprawdź też: ciekawostki o Australii
Dlaczego kangury liżą swoje przedramiona?
W ten sposób radzą sobie z upałem. Ponieważ mają gęstą sieć naczyń krwionośnych w pobliżu powierzchni skóry na przedramionach, kangury liżą je żeby obniżyć temperaturę ciała.
Allorodzicielstwo u kangurów Walabia-Bennetta
Od 2015 roku w polskiej literaturze kangur Walabia-Bennetta nazywany jest kangurem rdzawoszyim. U tego gatunku zaobserwowano, że samice opiekują się młodymi urodzonymi przez inne samice. Takie zachowanie ma swoją nazwę i jest to allorodzicielstwo.
Kangury mają doskonały słuch
Kangury mają duże uszy i doskonały słuch – potrafią także wykryć wibracje wynikające z ruchu innych kangurów czy drapieżników. Ponadto mogą obracać uszy we wszystkich kierunkach, aby wychwytywać dźwięki z otoczenia.