10 niesamowitych starożytnych konstrukcji wykutych w skałach

Architektura jest integralną częścią każdej kultury już od czasów starożytnych. Jej najważniejszą funkcją jest zapewnienie ludziom schronienia i bezpieczeństwa, jednak w architekturze zawsze kryło się coś więcej. Można to zauważyć np. w artefaktach, obrazach, rzeźbach, posągach, jaskiniach i innych konstrukcjach z przeszłości. Obiekty architektoniczne wykute w skałach są jedyne w swoim rodzaju. Są naprawdę wspaniałe i niezwykle kreatywne. Oto lista 10 niesamowitych starożytnych struktur wyrzeźbionych w litej skale.

Abu Simbel – Egipt

Abu Simbel to miejsce, w którym znajdują się dwie ogromne świątynie wykute w skale. Zostały wzniesione przez faraona Ramzesa II na zachodnim brzegu Nilu w gubernatorstwie Asuanu w Egipcie, aby upamiętnić jego zwycięstwo w bitwie pod Kadesz. Wstępu do Wielkiej Świątyni Ramzesa II strzegą cztery niemal 20-metrowe posągi. Na północ od niej znajduje się świątynia królowej Nefertari, której fasadę zdobi 6 gigantycznych posągów.

Świątynie Abu Simbel zostały odkryte w 1813 roku przez szwajcarskiego podróżnika Johanna Ludwiga Burckhardta, a w roku 1817 odkopane z piasków i zbadane. W latach 60. XX wieku, gdy budowano na Nilu Wysoką Tamę Asuańską postanowiono przenieść świątynie ponad lustro wody. Operacja sfinansowana przez Egipt i Unesco kosztowała 36 milionów dolarów. Co ciekawe kierownikiem prac z ramienia UNESCO był polski archeolog Kazimierz Michałowski.

Wielki Budda z Leshan – Chiny

Wielki Budda z Leshan w Chinach to kamienny posąg symbolizujący Maitreję, przyszłego Buddę w buddyjskiej eschatologii. Został wykuty w okresie dynastii Tang między 713 a 803 rokiem n.e. U stóp posągu spotykają się dwie rzeki: Min i Dadu. Budowę posągu zainicjował mnich o imieniu Hai Tong, który wierzył, że Budda uspokoi rzeki i powstrzyma je przed niszczeniem przepływających przez nie statków. Budowę ukończyli uczniowie Tonga wiele lat po jego śmierci.

Mierząca 71 m. wysokości struktura z Leshan jest jednym z najwyższych posągów Buddy, a także najwyższym starożytnym posągiem na świecie. Wielki Budda z Leshan został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1996 roku wraz z malowniczym obszarem góry Emei.

Świątynia Kailas – Indie

Świątynia Kailas w Indiach to jedna z największych monolitycznych budowli na świecie wyrzeźbionych w litej skale. Jej budowa została zainicjowana przez Krysznę I z dynastii Rashtrakuta, który żył w latach 756 do 773 n.e. Niektóre części świątyni zostały ukończone później przez przedstawicieli innych dynastii. Mówi się, że rzeźbiarze rozpoczęli pracę na skale macierzystej od góry i drążyli w dół. Archeolodzy sugerują, że budowa takiej świątyni powinna zająć około 100 lat. Uważa się, że ze zbocza odłupano w sumie ćwierć miliona ton skały!

Monolityczne kościoły w Lalibela – Etiopia

Monolityczne kościoły w Lalibela w Etiopii to centrum religijne i pielgrzymkowe, oraz święte miejsce Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego. 11 kościołów podzielonych na cztery grupy zbudowano w XII i XIII wieku. Wszystkie budowle posiadają dach na poziomie gruntu, a ich rzeźbienie prowadzono od góry do dołu. Większość z nich ma podobne podstawowe projekty: teren został wykopany w kształcie prostokąta wokół ogromnego bloku granitowego, a następnie wykonano zewnętrzne i wewnętrzne prace na tym bloku. Wykute w skale kościoły w Lalibeli trafiły na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO w 1978 roku.

Posąg Bahubali Znany Również Jako Gomateshwara – Indie

Posąg Gomateshwara, poświęcony szanowanej postaci Jain Lord o imieniu Bahubali, jest wyrzeźbiony z pojedynczego bloku granitu i ma około 17 m wysokości. Jest to najwyższy monolityczny posąg na świecie i znajduje się w Vindhyagiri w Indiach. Odwiedzający muszą wspiąć się na 614 stopni, aby dotrzeć na szczyt wzgórza, na którym znajduje się posąg. Poeta, dowódca i minister o imieniu Chavundaraya zlecił budowę posągu w 983 roku n.e. i stał się on znaczącym centrum pielgrzymkowym dla dżinistów z całego świata. Posąg Gomateshwary jest widoczny z odległości 30km.

Groty Longmen – Chiny

Groty Longmen w Chinach to imponująca kolekcja dziesiątek tysięcy rzeźbionych w skale posągów Buddy Siakjamuniego. Są one uważane za największe i najwspanialsze przykłady chińskiej sztuki buddyjskiej późnych dynastii Północnej Wei i Tang. W 1400 jaskiniach znajduje się 110 000 kamiennych posągów (stąd też ich alternatywna nazwa – Groty Dziesięciu Tysięcy Buddów), 60 stup i 2800 inskrypcji wyrzeźbionych na stelach. Wszystkie są wyrzeźbione w wapiennych klifach i rozciągają się na długości 1 km. Kompleks powstawał od V wieku do połowy VIII wieku. W 2000 roku miejsce to zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Al-Chazna, Petra – Jordania

Miasto Petra w Jordanii słynie z wielu świątyń, jednak to Al-Khazneh znana jako Skarbiec Faraona jest najpiękniejszą z nich. Większość świątyń, klasztorów i budynków, w tym Al-Khazneh, zostało wyrzeźbionych w piaskowcu. Uważa się, że budowla została zbudowana jako mauzoleum lub komora grobowa nabatejskiego króla Aretasa IV w I wieku n.e.

„Al-khazneh” oznacza po arabsku „skarbiec” i dopiero w XIX wieku otrzymał tę nazwę, gdy pośród miejscowych Beduinów rozeszła się pogłoska, że zawiera skarb. Miasto Petra było nieznane światu, zanim Szwajcar Johann Burckhardt odkrył je w 1812 roku. Więcej o tym niezwykłym skalnym mieście pisaliśmy tutaj.

Jaskinie Mogao – Chiny

Jaskinie Mogao w Dunhuang w Chinach (znane pod takimi nazwami jak „Groty Tysiąca Buddów”, czy „Jaskinie Dunhuang”), to zbiór 500 świątyń i 2000 malowanych rzeźb. To przykład architektury wykutej w skale w klifie z elementami miękkiego żwiru. Miejsce to słynie z posągów i malowideł ściennych, które przedstawiają 1000 lat sztuki buddyjskiej. Jaskinie Mogao znajdują się w strategicznym punkcie Jedwabnego Szlaku. Powstały jako miejsce buddyjskiej medytacji i kultu, a ich budowę datuje się na 366 rok n.e. Miejsce to znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO od 1987 roku.

Grobowce w Lycia – Turcja

Lycia to region w prowincji Antalya na południowym wybrzeżu Turcji, w którym znajdują się grobowce wykute w zboczach gór, datowane na IV wiek n.e. Z zewnątrz wejścia do grobowców z wysokimi klasycznymi kolumnami i misternymi płaskorzeźbami wyglądają jak wejścia do świątyń. Powodem budowy grobowców były wierzenia starożytnych mieszkańców Licji, którzy uważali, że zmarli zostają zabrani w zaświaty przez magiczne, skrzydlate stworzenia, więc postanowili zbudować grobowce w miejscach położonych na dużych wysokościach.

Sassi di Matera – Włochy

Sassi di Matera to centralny obszar miasta Matera we Włoszech, w którym ludzie od okresu paleolitu aż do dziś mieszkają w domach wykutych w jaskiniach. Jaskinie to nie tylko schronienie dla ludzi, ale w tych strukturach znajdują się też butiki, restauracje itp. Do lat 50. XX wieku Matera była dla Włoch ogromnym problemem, gdyż była jednym z najbiedniejszych miejsc w kraju. Nie było tu sprawnego systemu wodno-kanalizacyjnego i rozprzestrzeniały się choroby. Rząd planował nawet wysadzić miasto dynamitem, a mieszkańców poproszono o opuszczenie tego miejsca. Realizację planu jednak odwołano, gdy uczeni odkryli klasztor pochodzący z IX wieku. Sądzi się, że ludzie żyli w tym miejscu co najmniej od 7000 p.n.e. Miejsce zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1993 roku. Więcej o Materze pisaliśmy tutaj.

Zobacz też:

• 20 miejsc na świecie, do których turyści nie mają wstępu
• Monsanto – najbardziej portugalska wioska w całej Portugalii
• Najważniejsze zabytki polskie – obiekty na liście światowego dziedzictwa UNESCO
• Top 15 – Najpiękniejsze zamki w Polsce
• 20 ciekawostek o starożytnym Egipcie