W 1922 roku naukowcy odwiedzili oddział szpitalny, na którym przebywały dzieci chore na cukrzycę. Większość z nich była w śpiączce i umierała z powodu kwasicy ketonowej. Wyobraźcie sobie salę pełną rodziców siedzących przy łóżkach i czekających na nieuchronną śmierć ich dzieci. Naukowcy chodzili od łóżka do łóżka i wstrzykiwali dzieciom insulinę. Gdy podawali zastrzyk ostatniemu, pierwsze z nich zaczęło wybudzać się ze śpiączki cukrzycowej. Następnie wybudzały się kolejne, a sala „śmierci i mroku” stała się salą radości i nadziei.
Jednym ze wspomnianych naukowców był Frederick Banting, który w 1923 roku wraz z Johnem Macleodem otrzymali Nagrodę Nobla za wynalezienie insuliny. Nagrodą podzielili się ze swoimi współpracownikami Charlesem Bestem i Jamesem Collipem. Wkrótce do Bantinga zgłosiły się duże koncerny farmaceutyczne, które chciały odkupić patent na insulinę proponując pokaźną ilość gotówki oraz otworzenie kliniki pod kierownictwem Bantinga. Koncerny chciały udostępniać insulinę, tym którzy zapłacą, jednak Banting powiedział, że jest ona jego darem dla ludzkości i będzie dostępna dla wszystkich, którzy jej potrzebują.
Na zdjęciu Charles Best i Frederick Banting (1924 rok / wikipedia domena publiczna)
Pierwsze wstrzyknięcie insuliny miało miejsce nieco wcześniej tego samego roku. Leonard Thompson, 14-letni chłopiec chorujący na cukrzycę umierał w szpitalu w Toronto. 11 stycznia otrzymał pierwszy zastrzyk insuliny, jednak z powodu zanieczyszczeń znajdujących się w insulinie Thompson doznał ciężkiej reakcji alergicznej. W ciągu następnych 12 dni James Collip pracował dzień i noc, by oczyścić ekstrakt pozyskiwany wówczas z trzustki wołowej, a 23 stycznia pacjentowi podano drugą dawkę. Udało się – u chłopca nastąpił spadek glikemii, w jego moczu zmniejszyła się zawartość cukru. Ponadto tym razem nie odnotowano skutków ubocznych. Thompson regularnie przyjmował insulinę i żył jeszcze 13 lat, ostatecznie umierając na zapalenie płuc w wieku 27 lat.
Jak dużo dla medycyny i chorych na cukrzycę zrobili Bantling, Collip, Best i Macleod? Przed wynalezieniem przez nich insuliny diagnoza cukrzycy typu 1 była dla chorego wyrokiem śmierci – zwykle w ciągu miesięcy, a często w ciągu tygodni lub dni..
źródła: (1),(2), (3)
