Co staje się z organizmem, który nie śpi przez tydzień? - Zalajkowane.pl
Nowe!

Co staje się z organizmem, który nie śpi przez tydzień?

Sen pełni bardzo ważną rolę w życiu człowieka – wpływa na jego rozwój, kondycję i urodę. Zdrowy sen sprzyja regeneracji organizmu, zapewnia równowagę psychiczną i fizyczną oraz wyjątkowo korzystnie wpływa na pracę ośrodkowego układu nerwowego. Sen odpowiada za gospodarowanie hormonami, oszczędność energii, konsolidację pamięci i funkcję neuronów. Sprawnie funkcjonujący umysł warunkuje odpowiednią pracę wszystkich części naszego organizmu. Dlatego skutki braku snu są bardzo groźne dla człowieka, mogą nawet prowadzić do śmierci.

Co dzieje się z organizmem pozbawionym snu?

co dzieje się z organizmem, który nie śpi przez tydzień

Dzień pierwszy

Jednodniowy brak snu nie powoduje żadnych poważnych konsekwencji dla zdrowia, ale zaburza dobowy cykl, który jest określony przez ludzki zegar biologiczny.

Rytm dobowy człowieka zsynchronizowany jest z 24-godzinnym cyklem dnia i nocy, z którym związana jest ściśle aktywność mózgu i metabolizm. Dlatego nawet opóźnienie spoczynku, albo nieregularne sypianie, może prowadzić do drobnych nieprawidłowości w systemach ustrojowych.

Człowiek, który nie będzie spał dobę, po pierwsze będzie czuł się zmęczony, a po drugie, może mieć problemy z pamięcią i koncentracją. Wynika to z naruszenia funkcji kory mózgowej, która odpowiada za pamięć i zdolność uczenia się.

Drugi i trzeci dzień bez snu

Jeśli człowiek nie zaśnie przez dwa lub trzy dni, do zmęczenia i problemów z pamięcią dojdzie słaba koordynacja ruchowa, pojawią się poważne problemy z koncentracją i skupieniem myśli. Skutkiem wyczerpania układu nerwowego, mogą być pojawiające się tiki nerwowe.

Ze względu na funkcjonalne nieprawidłowości w płacie czołowym mózgu, człowiek zaczyna tracić zdolność do twórczego myślenia i nie jest w stanie skupić się na wykonywanym zadaniu. Mowa staje się monotonna, bełkocząca.

Oprócz powikłań zachodzących w mózgu, rozregulowaniu zaczyna ulegać układ pokarmowy. Wynika to z faktu, że przez długi okres pozostaje w aktywności ewolucyjny mechanizm ochronny organizmu „walki lub ucieczki”.

U osoby, która długo nie śpi, podnosi się wydzielanie leptyny, przez co zwiększa się apetyt. Organizm, w odpowiedzi na sytuację stresową, uruchomia funkcję magazynowania tłuszczu i produkcję hormonów odpowiedzialnych za bezsenność. Człowiek, co dziwne, w tym okresie będzie miał trudności z zaśnięciem, nawet jeśli zdecyduje się w końcu odpocząć.

Dzień czwarty i piąty

W czwartym i piątym dniu bez snu zaczynają pojawiać się halucynacje, człowiek staje się bardzo drażliwy. Po pięciu dniach bez snu następuje gwałtowne spowalnianie pracy w głównych częściach mózgu – aktywność neuronowa jest już bardzo słaba.

Zachodzą także poważne zaburzenia w obszarze ciemieniowym, co z kolei wpływa na logiczne i matematyczne umiejętności, więc rozwiązywanie nawet najprostszych problemów arytmetycznych staje się trudne, a nawet niemożliwe do wykonania.

Z powodu zaburzeń w płacie skroniowym odpowiedzialnym za zdolność mowy, ta staje się jeszcze bardziej niespójna niż u osoby, która nie spała 3 dni. Zaczynają także pojawiać się omamy, z powodu zaburzeń korze przedczołowej.

Szósty i siódmy dzień bez snu

Szósty i/lub siódmy dniu bez snu będzie podobny do poprzednich dwóch dni tego bezsennego maratonu. Ponadto nasilą się bardzo dziwne halucynacje i omamy słuchowe.

Oficjalnym rekordzistą bezsenności był uczeń z USA – Randy Gardner. Nie spał przez 254 godziny, czyli 11 dni! W szóstym dniu bez snu pojawiły się u niego zespoły typowe dla choroby Alzheimera, halucynacje były bardzo silne, pojawiła się paranoja.

Gardner miał silne drżenie kończyn, mówił niespójnie, nie był w stanie rozwiązać prostych zadań, zapominał co sam powiedział chwilę wcześniej i nie mógł powtórzyć wypowiedzianego przez kogoś krótkiego zdania.

Po siedmiu dniach bez snu organizm przeżywa poważny stres wszystkich systemów – neurony mózgowe są nieaktywne, mięsień sercowy jest zużyty, układ immunologiczny z powodu bierności T limfocytów niemal przestaje opierać się wirusom i bakteriom, wątroba cierpi z powodu ogromnego obciążenia.

Ogólnie rzecz biorąc, takie eksperymenty są bardzo niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzi.

źródło: umnaja.ru

Skomentuj